De impact van de Youth for Christ-koffiebar op het leven van Marijke

Marijke Bolt (64) is al jong doordrongen van het belang van geloven in God. Anders loopt het hopeloos met je af, zo leert ze van haar ouders. Als Marijke ziek wordt neemt haar moeder een besluit waardoor Marijke zich in de steek gelaten voelt. “Vanaf dat moment heb ik me afgesloten voor mijn ouders en ik bad: ‘God, er moet iets gebeuren’.” In dit verhaal lees je over de impact van de Youth for Christ koffiebar op het leven van Marijke.

Als jongste in een gezin met vier kinderen groeide Marijke op met verdrietige ouders. Ze verloren drie pasgeboren baby’s en daardoor was de sfeer in huis zwaar. Marijkes ouders waren gereformeerd, maar waren niet meer welkom in de kerk omdat ze zich door onderdompeling lieten dopen. “Ik was toen pas twee jaar”, vertelt Marijke. “Mijn vader werd al snel voorganger in een kleine Pinkstergemeente. Ik vond het daar niet leuk, want er was geen kinderwerk. Gelukkig mocht ik soms naar de kinderclub van de Christelijk Gereformeerde Kerk.” Daar vond Marijke het heel leuk, totdat de dominee langskwam. Hij herkende haar niet en vroeg wie ze was. “Ik voelde al dat het niet goed zat. ‘Jij hoort hier niet te zijn’ zei hij tegen me. Ik werd weggestuurd en mocht nooit meer terugkomen. Thuisgekomen zei mijn moeder: ‘Dit is lijden om Christus’ wil. Wen er maar aan, want dit gaat wel vaker gebeuren.’”

Eenzaam
Marijke vond de geloofsbeleving van haar ouders niet fijn. Een gesprek erover voeren was niet mogelijk en op vragen kreeg ze nauwelijks antwoord. Op een avond, toen Marijke erg ziek was, besloot haar moeder om niet thuis te blijven, maar naar een Bijbelstudie-avond buiten de deur te gaan. Dat maakte Marijke erg boos. “Vanaf dat moment heb ik me afgesloten voor mijn ouders. Dat was heel heftig. Ik bouwde een dikke muur om me heen. Zeker als tiener ging ik me behoorlijk afzetten. Tijdens de maaltijd praatten mijn ouders over geloofszaken, politiek en wereldproblemen. Het was eenrichtingsverkeer, want ze stonden niet open voor een andere visie. En omdat ik het niet met hen eens was, ging ik me steeds eenzamer voelen.”

Marijke ging studeren in Amsterdam en bezocht ook daar de Youth for Christ-koffiebar, waar ze Roel ontmoette. En hoewel de eerst ontmoeting niet van een leien dakje verliep, ontstond er toch een vriendschap en werden de twee verliefd. Ze trouwden en kregen twee dochters, die ze gelovig opvoedden.

Basis
“Youth for Christ is voor mij van levensbelang geweest”, vertelt Marijke als ze terugkijkt. “Door het kamp, de koffiebar en andere activiteiten heeft mijn geloof goed wortel kunnen schieten. Ik ontdekte dat je vragen mag hebben en dat je niet verbaasd moet opkijken als God antwoordt.”

Marijke is ervan overtuigd dat God van haar houdt en haar leven leidt. “Dat zeg ik nu wel, maar ik heb wel veel therapie nodig gehad om in het reine te komen met mijn geschiedenis. Die muur is langzaam afgebrokkeld en verdwenen. Er ontstond zelfs de behoefte om mijn ouders te vergeven. Ik ben altijd zo boos geweest, maar na een gesprek met mijn vader en moeder ben ik een stuk milder geworden. En als ik terugkijk op mijn leven, dan weet ik zeker: God is er altijd voor me. Ook als anderen me in de steek laten. Dat is de basis.”