Jongerenwerker Jan vertelt
“Ik moet nog even een wijkronde doen en verschillende plekken langsgaan waar jongeren kunnen hangen. Ik heb er eerlijk gezegd niet zoveel zin in; ik ben moe omdat ik de hele dag al heb gewerkt. Onderweg in de auto zeg ik dat tegen God: ‘Heer, ik heb er geen zin in en ik ben moe, maar als U me wilt gebruiken, dan ben ik beschikbaar. Uw kracht kan zichtbaar worden in mijn zwakheid.’”
20.00 uur
“Ik zet mijn auto neer en loop ik naar de hangplek. Ik hoop dat er geen jongeren zijn, zodat ik over een kwartiertje weer terug ben. Bij de hangplek zie ik twee jongens zitten van een jaar of 16. Ze drinken wat en zitten te blowen. Ik stel mezelf voor en leg uit dat ik als jongerenwerker voor Youth for Christ werk. De jongens vragen of dat hetzelfde is als het jongerenwerk vanuit de gemeente. “In principe is dat hetzelfde”, zeg ik, “maar wij zijn een christelijke organisatie, dus wij werken vanuit Gods liefde en proberen dat ook door te geven aan jongeren.” Dat roept vragen bij hen op. Ben ik dan zelf ook gelovig?”
“Intussen is er een derde jongen bijgekomen. Ik raak met de jongens in gesprek over het geloof. Ze zijn geen van drieën gelovig, maar hebben er ergens wel wat van mee gekregen. Twee van de drie zijn eerst niet zo geïnteresseerd, maar blijken op een gegeven moment toch wel wat vragen te hebben. Ze geven aan dat als ze niet zo stoned waren, ze nooit open zouden hebben gestaan voor zo’n gesprek.”
“In ons gesprek komt vanalles aan de orde: de schepping, evolutie, het bestaan van God, hoe het kan dat God altijd al heeft bestaan, over het kwaad en waarom God dat niet wegneemt, demonen, engelen, de drie-eenheid, de Bijbel, etc. Eén van de jongens zegt dat hij nog nooit zulke goede antwoorden heeft gekregen, en de andere twee stemmen daarmee in. Ik vraag mezelf af of er ooit wel iemand is geweest die hier met hen over heeft gesproken.”
“Terwijl we praten, stellen ze de vraag hoe ik dan zeker weet dat God bestaat. Ik antwoord dat dat komt doordat ik een relatie met hem heb. En dat ik met God communiceer door te bidden en dat Hij ook tot mij spreekt. Dat vinden ze interessant, want zelf hebben ze ook weleens tegen God gezegd dat Hij Zichzelf maar moet laten zien als Hij bestaat, maar toen gebeurde er helemaal niks. Ik leg ze uit op welke verschillende manieren God kan spreken. En dan geven ze aan dat zij ook wel iets van God willen horen. Ik vertel hen dat dat kan, maar dat het belangrijk is dat ze zich dan open stellen voor God en dat ze dat tegen Hem vertellen.”
“Even later zitten ze alle drie met hun hoofd gebogen en hun ogen dicht te bidden en is het eventjes helemaal stil. Ik bid dat ze Gods stem mogen verstaan in hun gedachten, hun dromen, hun gevoel… En ik vraag God of ze op dat moment Zijn stem mogen verstaan. En God verhoort! Op het moment dat ik aan God vraag ‘Spreek Heer’, ervaren ze alle drie iets. Ze krijgen kippenvel, een lied dat veel betekent popt op in hun gedachten, ze krijgen een warm en tintelend gevoel, en alle drie ervaren ze dat God Zijn schepping op dat moment heel duidelijk laat spreken. We zijn allemaal opgewonden dat God zo direct tegen hen wilde spreken, en ik spoor hen aan om zelf ook met God in contact te blijven.”
22.00 uur
“Het is al laat als ik terugloop naar de auto. In mijn hoofd zing ik het nummer ‘Op visite’ van Reni & Elisa: ‘…en Ik hoop dat je steeds zult inzien, dat Ik niet ben gekomen slechts voor de elite; Ik kom graag bij iedereen op visite.’
En dan, onderweg naar huis, komt er nog een nummer bij me boven:
Ik kom bij U met wat kleine, kleine dingen:
een beetje talent en een handjevol tijd.
Maar het wonder zit ‘m niet in wat ik heb te brengen. Het wonder zit ‘m daar in wat U,
wat U ermee bereikt.”
(Delise)
Jan Put (jongerenwerker Youth for Christ Arnhem)
